Lubomir (904 m n.p.m.)- szlak, obserwatorium astronomiczne, schronisko [Beskid Makowski]

Lubomir to szczyt wznoszący się na wysokość 904 m n.p.m. Jest on zaliczany do Korony Gór Polski, jako najwyższy szczyt Beskidu Makowskiego. Ten fakt budzi, jednak mnóstwo kontrowersji. Wszystko dlatego, że według naukowej regionalizacji Polski przygotowanej przez Jerzego Kondrackiego, Lubomir leży w Beskidzie Wyspowym.

Co więcej, opracowanie to wskazuje na Mędralową (1169 m n.p.m.) jako na najwyższy szczyt Beskidu Makowskiego. Przeciwnicy klasyfikowania Lubomira do Beskidu Wyspowego, wskazują, że jego masyw charakteryzuje się zupełnie innymi cechami niż szczyty należącego do tego pasma. Ich znakiem rozpoznawczym jest odosobnienie od innych szczytów, strome zbocza i wznoszenie się 400-500 metrów ponad obszar śródgórski. Niezależnie od tych rozważań, twórcy Korony Gór Polski niezmiennie od 1997 roku klasyfikują Lubomir jako najwyższy szczyt Beskidu Makowskiego. 

Na Lubomirze znajduje się Obserwatorium Astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza. Budynek, który stoi aktualnie na szczycie, został wzniesiony w 2007 roku. Pierwszy budynek obserwatorium powstał tu w 1922 roku, jednak został on doszczętnie spalony przez Niemców w 1944 roku. Po dawnym obiekcie pozostały jedynie schody prowadzące do jednego z budynków obserwatorium, a także jeden z fundamentów, na którym umiejscowiony był teleskop. Jednym z ważniejszych odkryć dokonanych w obserwatorium, było zaobserwowanie w 1925 roku komety przez Lucjana Orkisza. To wydarzenie uważa się za pierwsze odkrycie komety przez Polaka. 

Lubomir do 1932 roku nazywany był Łysiną. Wówczas to szczyt ten przemianowano na obecną nazwę w podziękowaniu za podarowanie ziem pod budowę obserwatorium astronomicznego przez księcia Kazimierza Lubomirskiego. Co więcej, przekazał on na rzecz obserwatorium również jeden z domków myśliwskich, z którego wnętrz korzystali astronomowie pełniący swój dyżur na szczycie Lubomira.  

Szczyt Lubomira jest w pełni zalesiony, dlatego nie rozpościera się z niego żadna panorama. Widoki w kierunku północnym można natomiast podziwiać z punktu widokowego znajdującego się przy czerwonym szlaku prowadzącym w stronę schroniska PTTK Kudłacze, zaledwie kilka minut marszu od szczytu,. 

Najpopularniejsze trasy wiodące na szczyt Lubomira rozpoczynają się na Przełęczy Jaworze bądź w pobliżu schroniska PTTK Kudłacze. My, decydujemy się na opcję numer dwa, jednak nie będziemy wędrować najłatwiejszym wariantem prowadzącym szlakiem czerwonym, tylko zdecydujemy się na wytyczenie przyjemnej pętli, która pozwoli nam nieco zapoznać się z masywem Lubomira. 

Lubomir- gdzie zaparkować swój samochód?

Wycieczkę rozpoczynamy ok. 300 metrów od schroniska PTTK Kudłacze, przy czarnym szlaku prowadzącym do niego z Pcima. Znajdują się tutaj 3 płatne parkingi, posiadające kilkadziesiąt miejsc. Aby tutaj dojechać, należy podążać krajową “7”, łączącą Kraków z Rabką-Zdrój. Z niej w miejscowości Pcim należy skręcić w lokalną drogę prowadzącą w kierunku schroniska PTTK Kudłacze. Im wyżej, tym droga staje się coraz węższa, co w przypadku ruchu o dużym natężeniu może utrudniać przejazd samochodem.

Schronisko PTTK Kudłacze

Z parkingu, na którym zostawiliśmy samochód, czarnym szlakiem, kierujemy się w stronę schroniska PTTK Kudłacze. Docieramy do niego zaledwie po kilku minutach marszu. Obiekt ten rozpoczął swoje funkcjonowanie w 1991 roku. Schronisko to oferuje miejsca noclegowe, a ponadto funkcjonuje tutaj bufet. Wokół schroniska znajdują się liczne ławki i stoliki, a także niewielki plac zabaw. Wstępujemy na chwilę do schroniska, by podbić pamiątkową pieczątkę i napełnić nasze brzuszki przed dzisiejszą wycieczką.

Przez Suchą Polanę na Lubomir

Spod schroniska udajemy się wraz z czerwonym, czarnym i zielonym szlakiem w kierunku Łysiny. Wędrujemy ścieżką przez piękny buczynowy las. Po kilku minutach docieramy do rozwidlenia szlaków. W prawo skręca ten o kolorze czarnym, a szlak czerwony wraz z zielonym podążają nadal na wprost. Nie trwa to jednak zbyt długo, gdyż po chwili szlak zielony skręca w lewo, a czerwony kieruje się prosto. My wybieramy opcję numer jeden. Ścieżka, którą podążamy, prowadzi w dół. Najpierw stromym zboczem, które z czasem łagodnieje.

Po ok. 30 minutach marszu po leśnej ścieżce docieramy na Suchą Polanę (708 m n.p.m.). To przełęcz  znajdujące się pomiędzy Łysiną a Kamiennikiem. Znajduje się tutaj pomnik oraz ołtarz polowy, upamiętniające oddziały partyzanckie walczące na tym terenie w czasie II wojny światowej. Z Suchej Polany już z żółtymi szlakowskazami zmierzamy w kierunku Łysiny (891 m n.p.m.). Mimo że do przejścia mamy odcinek o długości niecałego 1 kilometra, to w jego trakcie pokonamy blisko 200 metrów przewyższenia. Oznacza to tylko tyle, że musimy przygotować się dużą stromiznę. Dokładnie tak jest. Praktycznie na całym tym odcinku musimy zmagać się ze sporym nachyleniem terenu.

Zobacz także: Mały Szlak Beskidzki- opis szlaku

Po pokonaniu tego fragmentu trasy meldujemy się na Łysinie (891 m n.p.m.). Góra ta swoją nazwę otrzymała niejako “w spadku” od Lubomira, który tak się nazywał do 1932 roku. Z Łysiny za czerwonymi szlakowskazami maszerujemy w stronę Lubomira. Szlak, który aktualnie przemierzamy, jest fragmentem Małego Szlaku Beskidzkiego. Ma on 137 kilometrów i łączy Bielsko-Białą z Luboniem Wielkim w Beskidzie Wyspowym. Prowadzi on przez Beskid Mały, Beskid Makowski oraz Beskid Wyspowy, czyli beskidzkie pasma, które omija Główny Szlak Beskidzki.

Lubomir zdobyty!

W drodze na Lubomir zdobywamy jeszcze Trzy Kopce (894 m n.p.m.). Tuż za tym szczytem znajduje się punkt widokowy, z którego rozpościerają się widoki na Pogórze Wiśnickie. Są tutaj także ławeczki ze stolikami, więc można tu nieco odpocząć i napawać się piękną panoramą. Po zachwycie nad widokami pozostaje nam już tylko kilka minut marszu do głównego celu naszej wędrówki, czyli szczytu Lubomira. Po jego zdobyciu to, co rzuca się od razu w oczy, to budynek obserwatorium astronomicznego. Na szczycie odnajdziemy także tabliczkę z nazwą i wysokością szczytu, pod którą umieszczono skrzyneczkę z pamiątkową pieczątką. Na Lubomirze znajdują się także liczne ławki, na których można przysiąść i odpocząć po trudach wędrówki.

Obserwatorium Astronomiczne na Lubomirze

Wracając, jednak do budynku obserwatorium to zdecydowanie polecamy Wam wejść środka, jeśli tylko nadarzy się Wam taka okazja. Obserwatorium to jest z zasady otwarte w weekendy (od 11.00 do 17.00), a także w inne wybrane dni. Przed wyruszeniem na Lubomir warto ten fakt, jednak sprawdzić na stronie internetowej tego obiektu.

Podczas zwiedzania obserwatorium nie tylko poznamy jego historię, ale i przy sprzyjających warunkach atmosferycznych będziemy mogli uczestniczyć w pokazach Słońca i dojrzeć, m.in. plamy znajdujące się na jego powierzchni. W obserwatorium organizowane są także pokazy nocnego oglądania nieba. Zwiedzanie obserwatorium jest płatne i trwa ok. 45 minut. Nam generalnie wizyta w obserwatorium podobała się, jednak w naszej opinii było nieco za dużo jego historii, a zabrakło informacji, chociażby na temat tego, czym się obserwatorium aktualnie zajmuje.

Wracamy na Kudłacze

Po wizycie w obserwatorium astronomicznym na szczycie Lubomira kierujemy się w drogę powrotną w stronę schroniska PTTK Kudłacze. W tym celu podążamy po własnych śladach za czerwonymi szlakowskazami, którymi docieramy do szczytu Łysiny. Tuż za nim porzucamy jednak czerwone szlakowskazy i skręcamy w lewo za czarnym szlakiem. Początek naszej drogi do schroniska prowadzi dość stromą ścieżką, której pokonanie zwłaszcza po opadach deszczu, czy śniegu może być nieco problematyczne.

Po uporaniu się z tym fragmentem czeka na nas wędrówka przez piękny buczynowy las. W ten oto sposób, po ok. 30 minutach od Łysiny meldujemy się na rozwidleniu szlaków, na którym wracamy na ten o kolorze czerwonym. Podążając za nim, po kilku minutach jesteśmy znów przy schronisku PTTK Kudłacze. Spod niego nie pozostaje nam już nic innego jak pójść za czarnymi szlakowskazami w kierunku parkingu, na którym rozpoczynaliśmy naszą wędrówkę.

Jeśli znalazłeś na naszym blogu poszukiwane przez Ciebie informacje, kolejną inspirację na wycieczkę, czy odpowiedź na nurtujące Ciebie pytanie, to będziemy niezwykle wdzięczni, gdy wrzucisz nam napiwek do naszej blogowej świnki skarbonki (kliknij w poniższy obrazek). Dziękujemy!!!