Wodna Brama- via ferrata w czeskich Sudetach

Wodna Brama (cz. Vodni brana) to formacja skalna o wysokości ok. 70 metrów znajdująca się na zachodnim brzegu Izery, w okolicach miejscowości Semily. Na skale tej poprowadzono trzy via ferraty o zróżnicowanym stopniu trudności. Po przeciwnej stronie rzeki biegnie natomiast, tzw. Riegrova stezka, której najciekawszym fragmentem jest 77-metrowa galeria, zakotwiczona w skale 5,5 metrów nad dnem rzeki Izera znajdująca się vis a vis wytyczonych ferrat. O Riegrovej ścieżce możecie poczytać TUTAJ, a w niniejszym wpisie zajmiemy się stricte ferratami.

Semily- jak dojechać? To tutaj znajduje się Wodna Brama

Semily to miejscowość blisko 10-tysięczną, położona na skraju Czeskiego Raju. Znajduje się ok. 35 km od polsko- czeskiej granicy. Z Polski można tu dojechać, przekraczając przejście graniczne w Jakuszycach, Lubawce, czy Kudowie- Zdrój. Każda z tych opcji wiąże się z jazdą wąskimi i krętymi czeskimi drogami tuż przed samym Semily. Z Wrocławia można tu dojechać w ok. 3 godziny.

W samym Semily trzymajcie się drogi prowadzącej do miejscowości Zleazny Brod. Wówczas natraficie przy okazji na kierunkowskazy wskazujące, gdzie skręcić na via ferratę. Ostatni odcinek dojazdu do niej to jazda wąską drogą wśród opuszczonych budynków przemysłowych. Bezpłatny parking pozwalający na pozostawienie samochodu znajduje się natomiast przed kompleksem garaży. Zmieści się tutaj ok. 20-30 pojazdów (parking zaznaczyliśmy na poniższej mapce).

Wodna Brama- dla kogo te ferraty?

Z parkingu do Wodnej Bramy- skały, na której poprowadzono ferraty mamy ok. 300 metrów. Idziemy wzdłuż rzeki Izery, której przełom w tym miejscu jest bardzo malowniczy. Docieramy pod skalną ścianę. Znajdziemy tu ławeczki, miejsce na ognisko, a także tablicę informacyjną z drogami ferratowymi, które tu na nas czekają. Każda z nich jest oznaczona innym kolorem (niebieskim, czerwonym oraz fioletowym). Na tablicy informacyjnej możemy zobaczyć także wycenę trudności poszczególnych ich odcinków. Pierwsze dwie mają wycenę od A do C, a fioletowa nawet D i E (A- to ferrata najłatwiejsza, F- to najtrudniejsza).

Na początek polecamy Wam spróbować swoich sił na ferracie oznaczonej na niebiesko. Najtrudniejszy jej odcinek znajduje się na samym początku. To praktycznie pionowa ściana do góry, która gdzieniegdzie jest tylko ubezpieczona dodatkowymi klamrami i prętami, którymi można się wspomóc. Później jest łatwiej, choć nie brakuje miejsc, w których można się powspinać. Nie ma natomiast zbytnio dużej ekspozycji, a trasa poprowadzona jest zaledwie kilka metrów nad ziemią.

Po dotarciu na wierzchołek możemy wpisać się do zeszytu znajdującego się w puszce. Tutaj dociera do nas ferrata o kolorze czerwonym. Z obu z nich można przejść linowym mostkiem na przeciwległą stronę Wodnej Bramy, gdzie kończy się ferrata znakowana na fioletowo. Przejście niebieskiej ferraty zajmuje ok. 15-20 minut.

Czerwona trasa jest trudniejsza od niebieskiej. Znajduje się tutaj kilka miejsc oznaczonych na C, a nawet C+. Oznacza to, że trzeba tutaj trochę się powspinać. Nie zawsze jest też gdzie postawić nogę, a skała Wodnej Bramy jest dość śliska. Do tego dochodzi ekspozycja. Wszystko wynagradzają jednak przepiękne widoki obejmujące Dolinę Izery, która z tej perspektywy wygląda zdecydowanie ciekawiej niż z dołu. Ostatni fragment trasy znakowanej na czerwono przebiega granią, gdzie wydaje nam się, że jest w miarę bezpiecznie, jednak do końca należy zachować pełnię skupienia i uwagi. Po ok. 25 minutach wspinaczki docieramy do szczytu Wodnej Bramy, gdzie spotykamy się z trasą znakowaną na niebiesko.

Trasy fioletowej osobiście nie przeszliśmy. Zabrakło nam odwagi i pewności siebie, którą utraciliśmy po 3 latach przerwy od ferrat. Zmierzył się z nią natomiast nasz znajomy, z którym wybraliśmy się na ferraty. Wskazuje on na 3 trudne miejsca, którym trzeba na niej stawić czoła. Pierwsze znajduje się już chwilę po wejściu na tę ferratę. Należy przejść kilka metrów nad taflą wody rzeki Izera po praktycznie płaskiej ścianie. Pokonanie tego odcinka wymaga włożenia nieco siły.

Drugi trudny fragment znajduje się nieco dalej. To odcinek znakowany na poziom trudności E polegający na zejściu po pionowej skale na stalową linę zawieszoną nad taflą wody. Ostatni trudny fragment znajduje się już wyżej. Oznakowany jest on jako “extreme” i wymaga przejścia przewieszki. Tutaj konieczne jest posiadanie doświadczenia wspinaczkowego. Ten ostatni trudny odcinek, osoby nieczujące się na siłach, by się z nim zmierzyć, mogą jednak obejść znacznie łatwiejszym wariantem.

Zejście ze wszystkich ferrat jest jedno. Przebiega ono stromym zboczem, które jest jednak ubezpieczone linami. Warto się ich trzymać, bo ściółka, po której schodzimy, jest dość śliska. Możecie się także spotkać z informacją o tym, że zejściowa jest ferrata znakowana na niebiesko. Było tak do 2021 roku, jednak gdy zwiększył się znacząco ruch na tych trasach, zabroniono schodzenia tym wariantem. Wszystko ze względu na bezpieczeństwo.

Ferraty w okolicy Semily to bardzo przyjemne żelazne drogi, na których można obyć się z tego typu formą aktywności, a nawet zabrać tu dzieciaki, które mogłyby poznać smaku wspinaczki. Oczywiście to wszystko na ferracie znakowanej na niebiesko. Osoby oczekujące większej ilości adrenaliny mogą natomiast wybrać wariant czerwony bądź fioletowy.

Jeśli znalazłeś na naszym blogu poszukiwane przez Ciebie informacje, kolejną inspirację na wycieczkę, czy odpowiedź na nurtujące Ciebie pytanie, to będziemy niezwykle wdzięczni, gdy wrzucisz nam napiwek do naszej blogowej świnki skarbonki (kliknij w poniższy obrazek). Dziękujemy!!!