Kolory szlaków w górach nie tylko mają nam wskazywać właściwą drogę. Każdy z nich ma swoje znaczenie. Nie są one malowane tak całkiem przypadkowo. Czy dany kolor szlaku podpowie nam także, jak trudny jest szlak? Oczywiście, że nie! Kolory szlaków nie są w żaden sposób skorelowane z wysiłkiem, jaki trzeba włożyć w ich pokonanie. Co zatem oznaczają?
Kolory szlaków w naszym kraju
Kolory szlaków, jakie można spotkać w naszym kraju to czerwony, niebieski, zielony, żółty oraz czarny. Podstawowa koncepcja znakowania szlaków zakłada, że:
- czerwony szlak jest długodystansowym głównym szlakiem w danym paśmie górskim. Z założenia prowadzi on po najciekawszych krajobrazowo miejscach (często granią). Przykładem jest Główny Szlak Sudecki, Główny Szlak Beskidzki, Główny Szlak Świętokrzyski);
- niebieski szlak jest szlakiem długodystansowym. Zazwyczaj to drugi pod względem ważności szlak w danym regionie;
- zielony szlak prowadzi do najciekawszych miejsc pod względem przyrodniczym oraz krajoznawczym. Podążając nim dotrzemy często w ciekawe miejsce, jak jaskinie, wieże widokowe, rezerwaty przyrody;
- żółty szlak łączy inne szlaki ze sobą, jest tzw. szlakiem łącznikowym;
- czarny szlak jest najkrótszym szlakiem dojściowym i łącznikowym;
Należy podkreślić, że żadne kolory szlaków nie korelują z ich trudnością. Mit ten jest prawdopodobnie związany z tym, że szlak czarny (uważany przez sporą część społeczeństwa za najtrudniejszy) jest często stromy. Wiąże się to z tym, że ma on być najkrótszą opcją dojścia do danego punktu. A jak najkrótsza to często również najbardziej stroma. Jednak nie jest to zależność, która występuje zawsze. Należy się trzymać tego założenia, że kolory szlaków nie są w żaden sposób zależne od ich trudności.
Czytaj także: Jakie jedzenie zabrać ze sobą w góry?
Kolory szlaków- kiedy występują odstępstwa od reguły?
Zachowanie powyższych zasad nie zawsze jest możliwe. Żelazną zasadą przy wyznaczaniu szlaków jest to, aby turysta z nich korzystający się nie pogubił. Zatem szlak danego koloru nigdy nie może krzyżować się z inną ścieżką, która byłaby oznakowana na ten sam kolor. Dodatkowo zaleca się, aby szlaki o takich samych kolorach w ogóle nie przebiegały w niedalekiej odległości od siebie.
Co istotne zasada ta dotyczy także takich szlaków, które na granicy państwowej krzyżują się ze szlakami innego państwa (w przypadku naszego kraju- Czech lub Słowacji). Czasem zatem nie ma wyjścia i dany szlak należy oznaczyć innym kolorem, niezwiązanym z koncepcją omówioną na początku.
Należy wziąć także pod uwagę fakt, że stale powstają coraz to nowe szlaki, które wzbogacają dotychczasową sieć oznakowanych tras pieszych. W takim przypadku często nie jest możliwe wybranie koloru szlaku, zgodnie z podstawowymi założeniami ich znakowania.
Czytaj także: Jak ubrać dziecko w góry?
Istnieją także inne reguły, do których muszą się stosować znakarze szlaków turystycznych:
- powinny one zaczynać się w łatwo dostępnych miejscach, np. przy przystankach autobusowych, stacjach PKP, centrach miast;
- powinny “spotykać” się w jednym miejscu, tworząc węzeł szlaków;
- powinny być poprowadzone po nieutwardzonych, istniejących ścieżkach. Ich fragmenty poprowadzone po drogach utwardzonych powinny być jak najkrótsze;
- dwa szlaki nie powinny biec równocześnie ze sobą przez odcinek dłuższy niż 3 kilometry;
- oznaczenia szlaku powinny pojawiać się z częstotliwością ok. 200 metrów (jeśli ich nie widzisz, to lepiej zawrócić i poszukać ostatniego;));
Jak oznacza się kolory szlaków?
Dany szlak turystyczny oznacza się w postaci kolorowego paska umiejscowionego pomiędzy dwoma białymi. Zdarza się jednak czasami, że szlak gdzieś skręca, z drogi, którą podążamy. Wtedy to oznaczenia wygląda inaczej- szlak jest załamany pod kątem 90 lub 135 stopni, co oznacza skręt. Istotne jest również, aby podczas wędrówki zwracać uwagę na białe wykrzykniki. Oznaczają one, że szlak nagle zmienia swój przebieg, i w związku z tym należy zachować szczególną uwagę (np. z głównej drogi skręca w jakąś wąską i zarośniętą). Początek i koniec danego szlaku zostaje natomiast oznakowany jako kolorowa kropka na białym tle.
Czytaj także: Namiot z dzieckiem- jak się przygotować?
Jakie jeszcze oznaczenia szlaków można spotkać w górach?
Powyżej omówione oznaczenia szlaków dotyczą tylko i wyłącznie szlaków turystycznych, za których wyznaczanie odpowiada PTTK. W górach można spotkać również inne oznaczenia, które mogą wskazywać na ścieżki dydaktyczne, ścieżki przyrodnicze, lokalne szlaki piesze, szlaki konne, czy szlaki rowerowe. Ich oznaczenia mogą być przeróżne. Przykładowo w okolicach Polanicy-Zdroju istnieje szlak serduszkowy, który jest oznakowany… serduszkami! Jest też szlak niedźwiedzia oznaczony sympatycznym “misiem”.
Z reguły inne szlaki niż turystyczne mają następujące oznaczenia:
- ścieżki dydaktyczne: kwadrat podzielony w poprzek, z czego jedna połowa jest oznaczona kolorem, np. ścieżki przyrodnicze mają kolor zielony;
- szlaki rowerowe: mają takie same kolory jak szlak turystyczny, z tą różnicą, że ich oznaczenie wygląda inaczej- czarny rower na białym tle, pod którym znajduje się kreska w danym kolorze;
- szlaki konne: kolorowa kropka na białym tle;
Jeśli znalazłeś na naszym blogu poszukiwane przez Ciebie informacje, kolejną inspirację na wycieczkę, czy odpowiedź na nurtujące Ciebie pytanie, to będziemy niezwykle wdzięczni, gdy wrzucisz nam napiwek do naszej blogowej świnki skarbonki (kliknij w poniższy obrazek). Dziękujemy!!!
